Honor Wiplera

Bawi mnie, że z każdym moim wpisem ludzie piszą, "Wipler - geniusz, Miguel - beton". No cóż, może nie jestem posłem, może nim nigdy nie będę, może uznaję konserwatywną zasadę, że "cel NIE uświęca środków", a nie wyznaję jakiegoś niemoralnego pragmatyzmu - pięknie się różnimy.

Kochani czytelnicy moich wypocin!

Toż ja naprawdę doceniam Przemysława Wiplera za jego pragmatyzm, za jego umiejętne pozyskiwanie ludzi pod swoje skrzydła - naprawdę, jest to godne podziwu i przyznaję mu, że jest w tym świetny! Tym niemniej nie podoba mi się sposób dyskredytowania swoich rywali., przekroczenie granicy dobrego smaku w jego postępowaniu. Toż, to co chcę Wam wszystkim przekazać nie jest informacją na temat tego, że Wipler ma złą wizję rozwoju środowiska - tylko, że korzysta z ciosów poniżej pasa żeby ją zrealizować.

Część kwestii tyczących się tego wpisu wyłożyłem już w pierwszym ze swoich tekstów. Teraz postaram się to troszeczkę rozwinąć. Uważam, że Wipler naprawdę przysłużył się KNP, jeżdżąc po Polsce i rozmawiając z działaczami. Miał ku temu możliwość - czas i pieniądze (w przeciwieństwie do - dajmy na to - Piotra Najzera, Artura Dziambora czy Jacka Wilka) stąd jest to oczywiste, że mógł się temu poświęcić - i świetnie. Jednak jego sposób prezentowania swoich poglądów na kwestie wewnątrz-partyjne był niegodziwy. Otwarta krytyka swoich oponentów z KNP była czymś poniżej pasa. Udana próba skonfliktowania całego KNP wyszła na dobre interesowi Przemysława Wiplera jako jednostki, ale nie była w porządku wobec środowiska, które wciąż mamione wizją sukcesu, dzięki "jedynemu posłowi KNP!" wyzbyło się krytycznego postrzegania świeżego nabytku partyjnego jakim był Wipler.

Dam teraz przykład haniebnej (przynajmniej według mnie) próby zdyskredytowania swoich przeciwników. Kiedy krystalizował się konflikt w ramach KNP, jedyną - z większych "gwiazd partyjnych" - która zachowywała wstrzemięźliwość w komentowaniu, w reagowaniu na poszczególne kroki obu stron był Artur Dziambor. Jeżeli zwrócimy uwagę na publiczne wypowiedzi wiceprezesa z Pomorza to widzimy, że był chyba jedynym, który nie prał publicznie wewnętrznych brudów. Nie przeszkadzało to Wiplerowi na ciągłe obrażanie pomorskiego lidera podczas trwania publicznych spotkaniań w różnych regionach Polski znanych z "antybetonowego" zacietrzewienia. Byłem zaskoczony gdy koledzy z Małopolski, Śląska czy Warszawy opowiadali mi niestworzone historie na temat działalności Artura Dziambora i tak dalej, i tak dalej (przyznam szczerze, że sam w niektóre uwierzyłem, za co teraz serdecznie przepraszam). Konsekwencją antydziamborowej działalności posła Wiplera był słynny październikowy konwent, na którym to Wiplerowi i Berkowiczowi udało się pokonać w bezpośrednim starciu Artura Dziambora. Było to o tyle zaskakujące gdyż ten cieszył się największą popularnością wśród przedkonwentowych członków zarządu i nie był osobą skonfliktowaną z kimkolwiek - w takim razie dlaczego dwóm, współpracującym ze sobą działaczom partyjnym udało się go wywalić ze stołka? Divide et empera - Wipler swoim plotkowaniem, budowaniem atmosfery wrogości wobec Dziambora wrzucił go do jednego worka ze słynnym betonem (o czym już wspominałem w pierwszym wpisie) co wciąż potwierdza moją opinię, że Wipler jest twórcą "betonowego stronnictwa".

Historia ta jest niesmaczna i ogólnie uważam Wiplera za mało honorową osobę. Jednak ostatnio, Przemysław Wipler przegiął pałę. Dowiedziałem się, że w Krakowie na spotkaniu (na którym miałem się pojawić - nie dotarłem, a szkoda) z posłem Wiplerem miała miejsce taka sytuacja, którą obrazuje następująca dyskusja:

https://imgur.com/K8lHuFN

Wipler po chamsku zaatakował Dziambora za to, że ten rzekomo blokował jego wstęp do KNP. Absolutnie w to nie wierzę. Tym niemniej, załóżmy że to prawda, że Dziambor obawiał się Wiplera w partii. Ku czemu miało służyć wyciągnięcie tego argumentu przez Wiplera na PUBLICZNYM spotkaniu? Czy Artur Dziambor kiedykolwiek posłużył się argumentem o tym co Wipler robił kiedyś? Czy na publicznych spotkaniach mówił o tym, że "Ponad rok temu, gdy Wipler był w PiSie to mówił...". Wydaję mi się, że nie. Bądźmy szczerzy - działając w jednej organizacji takich rzeczy się nie robi. Niezależnie od tego czy to była prawda czy nie, Wipler po prostu korzysta z ciosu poniżej pasa - za pomocą swojej popularności dokonuje brutalnego ataku na popularność swojego partyjnego kolegi, o które jest widocznie zazdrosny. Mania Wiplera w stosunku do Artura Dziambora, objawiająca się w ciągłym poruszaniu jego tematu w Warszawie czy w Krakowie jest po prostu ohydna. Jeżeli Wy widzicie w tym jakiś pragmatyzm, to ja już wolę 100 lat rządów POPiSu - oni przynajmniej nie udają świętszych od papieża, a standardy moralne są tam wyjątkowo zbieżne (być może Wipler wciąż czuje się PiSowcem).

Przykro mi, że miłość do Wiplera ze strony jego wyznawców, niekiedy bardziej tępych od klasycznych lemingów - prowadzi do uznania wszystkiego co on wykreuje za świętość. Smutne jest to, że to ponoć "korwiniści" są bezmózgim stadem baranów podążającym za swym wodzem.
Smutne.